Αν και δεν υπήρχε κάποιο ιδιαίτερα φλέγον εθνικό ή οποιοδήποτε άλλο θέμα το οποίο ήταν αναγκαίο να συζητηθεί, ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης και ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Νίκος Ανδρουλάκης αποφάσισαν να συναντηθούν στις αρχές του μήνα, προκαλώντας ερωτηματικά σχετικά με την επιλογή της συγκεκριμένης χρονικής στιγμής.
Όπως αναφέρει χαρακτηριστικά ο δημοσιογράφος Γιώργος Λακόπουλος, στην ιστοσελίδα periodista.gr, ο κ. Ανδρουλάκης «πέρασε χαμογελαστός την πόρτα του πρωθυπουργού χάριν της “συναίνεσης” που του υποδεικνύουν οι φίλοι του Μητσοτάκη».
Με λίγα λόγια, το ΠΑΣΟΚ, φαίνεται πως έχει αρχίσει και λειτουργεί περισσότερο ως συμπλήρωμα της κυβέρνησης, παρά ως αξιόπιστη αξιωματική αντιπολίτευση, όπως το ίδιο το κόμμα θέλει να προβάλει τον εαυτό του.
Ο ρόλος της Άννας Διαμαντοπούλου
Η αλήθεια είναι, όπως αναφέρει και ο κ. Λακόπουλος, ότι δεν θα μάθουμε ποτέ τι ειπώθηκε σε εκείνη την συνάντηση μεταξύ των δύο ανδρών. Είναι σχεδόν βέβαιο όμως ότι ο λόγος που ο πρωθυπουργός προσκάλεσε τον κ. Ανδρουλάκη είναι ώστε να «ξεπλυθεί» από το σκάνδαλο των υποκλοπών. Όχι φυσικά, ως προς την ύπαρξη, άλλα την νομιμότητα τους.
«Η επαναφορά του ΠΑΣΟΚ στη θέση της Αξιωματικής Αντιπολιτεύσεως και του βασικού αντιπάλου της ΝΔ είναι για τη χώρα καλό πράγμα», είχε δηλώσει πρόσφατα ο υπουργός Υγείας, Άδωνις Γεωργιάδης. Ο ίδιος, μάλιστα, είχε αποκαλύψει πως υπήρχε εξ’ αρχής πρόθεση τα δύο κόμματα πιο κοντά. Η συγκυβέρνηση θα μπορούσε να γίνει εφικτή, αρκεί το ΠΑΣΟΚ να «σοβαρευτεί».
Με τον όρο «σοβαρευτεί» εννοούμε να κάνει, ό,τι θέλει η ΝΔ. Ο κ. Ανδρουλάκης, αν και επιτίθεται σφοδρά στην κυβέρνηση δε τολμά να θίξει προσωπικά τον κ. Μητσοτάκη. Ασκεί αντιπολίτευση έτσι όπως την διαμορφώνει ένα πρόσωπο – κλειδί στην Χαριλάου Τρικούπη, η Άννα Διαμαντοπούλου.
Όπως αναφέρει και στο άρθρο του ο κ. Λακόπουλος, «κανείς δεν της αντιμίλησε στην υιοθέτηση του “πορίσματος Πισσαρίδη” -που είναι βάση της αντιλαϊκής κυβερνητικής πολιτικής. Ότι το είχε καταγγείλει το ΠΑΣΟΚ διαγράφεται. Τώρα αρκεί ότι «συνεργάσθηκε» η ίδια μαζί του”.
Η ίδια η κ. Διαμαντοπούλου, μάλιστα, είχε ευχηθεί αυτοδυναμία στον κ. Μητσοτάκη, υπονοώντας ότι μέχρι να θέσει υποψηφιότητα δεν ψήφιζε καν ΠΑΣΟΚ, πόσο μάλλον να στήριζε την Φώφη Γεννηματά ή τον Νίκο Ανδρουλάκη.
Πλέον, η κ. Διαμαντοπούλου έχει έναν νέο, ενισχυμένο ρόλο, καθώς αποτελεί τον συνδετικό κρίκο του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, προετοιμάζοντας το έδαφος για μια πιθανή συγκυβέρνηση. Το πόσο ωφέλιμο, βέβαια, ήταν για το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης να συμπορευτεί με την «γαλάζια παράταξη» προκύπτει από την συγκυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου.
Η διαφορά με τα τωρινά δεδομένα είναι ότι ο Αντώνης Σαμαράς σεβόταν τον Ευάγγελο Βενιζέλο. Ο κ. Μητσοτάκης δεν κρύβει την ανωτερότητα που αισθάνεται έναντι του κ. Ανδρουλάκη, τον οποίο όχι μόνο σνομπάρει, αλλά του κάνει και υποδείξεις, φανερώνοντας πόσο τον «έχει του χεριού του».
Προσπάθεια περιορισμού του Γερουλάνου
Παράλληλα, φαίνεται πως η επιστροφή Διαμαντοπούλου, όπως το επισημαίνει ο κ. Λακόπουλος, έχει ως στόχο να «κόψει τον δρόμο» στον Παύλο Γερουλάνο, ο οποίος είναι ο μόνος ικανός να αντιμετωπίσει στα ίσα τον Κυριάκο Μητσοτάκη.
Δεν είναι τυχαίο άλλωστε, πως ο πρώην διεκδικητής της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ, ο οποίος τελικά έμεινε τρίτος, στοχοποιείται από τα φιλικά προσκείμενα προς τον Μητσοτάκη, ΜΜΕ. Ο κ. Γερουλάνος, όμως, φαίνεται πως δέχεται πυρά και από την ίδια την Άννα Διαμαντοπούλου, η οποία τον βλέπει ως εσωκομματικό της αντίπαλο και ως ένα πρόσωπο που μπορεί να την «αποκαλύψει».
Ο κ. Γερουλάνος επιμένει, πάντως στις θέσεις του και παραμένει ανταγωνιστικός και επικριτικός απέναντι στην Δεξιά και στις πολιτικές της κυβέρνησης.
Με βάση αυτά τα δεδομένα, όπως καταλήγει ο κ. Λακόπουλος, ποιος είναι ο πραγματικός ηγέτης του ΠΑΣΟΚ αλλά και η φυσιογνωμία του θα φανεί στο επικείμενο συνέδριο του κόμματος στο τέλος της άνοιξης. Μέχρι τότε θα συνεχίζεται η δημοσκοπική άνοδος, χωρίς ωστόσο την αντίστοιχη ανάδειξη του Νίκου Ανδρουλάκη.
