Την θέση της στην τεταμένη Ανατολική Μεσόγειο προσπαθεί να ενισχύσει η Τουρκία, η οποία διεκδικεί σθεναρά τον ρόλο του κυρίαρχου παίκτη στην περιοχή.
Σύμφωνα με την Sabah, η Άγκυρα, μέσω «λογικών προτάσεων», υποβαθμίζει την επιρροή της Ελλάδας, προωθώντας συμφωνίες που την εξυπηρετούν, όπως η πιθανή ΑΟΖ με τη Συρία.
Η τουρκική εφημερίδα αναφέρεται στις προσπάθειες της χώρας να διαμορφώσει μια νέα δυναμική στην περιοχή, προτείνοντας συμφωνία στη Συρία, στα πρότυπα του αμφιλεγόμενου τουρκολιβυκού μνημονίου το 2019.
Όπως ισχυρίζεται η Sabah, πρόκειται για μία συμφωνία η οποία «εξασφάλισε στην Τουρκία πρόσβαση σε ζωτικούς ενεργειακούς διαδρόμους».
Η Άγκυρα, παράλληλα, υιοθετεί μια στρατηγική που αποσκοπεί σε «δικαιοσύνη και συνεργασία, αποφεύγοντας άκαμπτες ερμηνείες του διεθνούς ναυτικού δικαίου».
Την ίδια ώρα, κατηγορεί την Ελλάδα, ότι επιμένει σε ερμηνείες, οι οποίες παραχωρούν δυσανάλογα μεγάλα δικαιώματα σε μικρά νησιά όπως το Καστελόριζο, περιορίζοντας έτσι τα δικαιώματα της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο.
Η κυριαρχία της Τουρκίας και η αποδυνάμωση της Ελλάδας
Σύμφωνα με τη Sabah, επίσης, η επιρροή της Ελλάδας στην περιοχή έχει μειωθεί δραστικά, ειδικά μετά τις πρόσφατες πρωτοβουλίες της τουρκικής πλευράς.
Κάνει αναφορά, συγκεκριμένα στις απειλές της Αθήνας προς την νέα ηγεσία της Συρίας, τις οποίες χαρακτηρίζει «ξεπερασμένες», αφού η χώρα βρίσκεται τώρα σε φάση αλλαγών.
Στο άρθρο της εφημερίδας, η Τουρκία παρουσιάζεται ως η χώρα που μπορεί να προωθήσει την επίλυση των διαφορών μέσω των διαπραγματεύσεων και όχι νομικών αντιπαραθέσεων. Ταυτόχρονα, επικαλείται την «αρχή της δικαιοσύνης», σύμφωνα με την οποία τα θαλάσσια σύνορα οφείλουν να αντανακλούν την γεωγραφική πραγματικότητα.
Ως επιτυχημένο παράδειγμα, μάλιστα, αναφέρεται το τουρκολιβυκό μνημόνιο. Κάτι αντίστοιχο επιχειρεί να επαναλάβει η Άγκυρα και με τη Συρία.
Η Sabah φροντίζει να εμφανίσει την Τουρκία ως μια δύναμη σταθερότητας στην περιοχή, η οποία επιδιώκει την «αναζήτηση ρεαλιστικών λύσεων» με σεβασμό στην κυριαρχία και τη συνεργασία στην περιοχή. Αντίθετα, επιρρίπτει στην Αθήνα μία εμμονή σε νομικές διαδικασίες που δυσκολεύουν τον διάλογο και τις συνεννοήσεις.
