Τις τελευταίες ημέρες, η έρευνα για το δυστύχημα των Τεμπών έχει πάρει μία άλλη κατεύθυνση. Πλέον, εξετάζετε από εξιδεικευμένα ινστιτούτα και φορείς το ενδεχόμενο μεταφοράς εύφλεκτου υλικού στην εμπορική αμαξοστοιχία, ώστε να μην μείνει κανένα σημαντικό στοιχείο εκτός δικογραφίας.
Σε δημοσίευμα της, η εφημερίδα «Το Βήμα», αναφέρει την σημασία που έχουν οι μηχανές των τρένων στις έρευνες που γίνονται και πως τώρα, βρίσκονται στο επίκεντρο.
Όπως σημειώνει η εφημερίδα, ο Βέλγος ειδικός, Ιβ Κάρτον, «αυθεντία στα σιδηροδρομικά ατυχήματα υψηλών ταχυτήτων» εξέτασε πως θα μπορούσαν οι μηχανές των δύο τρένων να συμβάλλουν στην έναρξη της φωτιάς μετά τη σύγκρουση. Ενδιαφέρον προκαλεί, επίσης, ότι οι προδιαγραφές του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Σιδηροδρόμων για να διατηρηθούν άθικτες οι δεξαμενές του συγκεκριμένου τύπου μηχανής σε περίπτωση ατυχήματος ή σύγκρουσης είναι έως 36 χιλιόμετρα την ώρα. Σημειώνεται πως οι δύο αμαξοστοιχίες στα Τέμπη συγκρούστηκαν με 260 χιλιόμετρα την ώρα, η επιβατική με 160 και η εμπορική με 100.
Σύμφωνα με το «Βήμα» οι ειδικοί εξηγούν πως η μηχανή των τρένων θα πρέπει να εξεταστεί ως ενιαίο σύνολο και όχι τμηματικά ώστε να υπάρχει μία συνολική εικόνα για ό,τι μπορούσε να συμβεί σε περίπτωση ταυτόχρονης έκρηξης όλων των συστημάτων της μηχανής.
Τα χαρακτηριστικά των μηχανών
Είναι γεγονός, πως οι μηχανές των τρένων αποτελούν ένα σύνολο περίπλοκων συστημάτων. Σύμφωνα με το ρεπορτάζ της εφημερίδας, οι συγκεκριμένες είχαν τα εξής στοιχεία: μπαταρίες με συσσωρευτές που βρίσκονταν σε δύο κιβώτια ανά αμαξοστοιχία με 66 λίτρα υδροξειδίου του καλίου και του λιθίου. Αυτά σε περίπτωση που υπερθερμανθούν παράγουν εκρηκτικό και εύφλεκτο αέριο υδρογόνο.
Τα κιβώτια των μπαταριών βρίσκονται δίπλα στον μετασχηματιστή αλλά δεν είναι ακόμα σαφές αν αποκολλήθηκαν κατά τη σύγκρουση. Σε περίπτωση που δεν είχαν αποκολληθεί θα ενίσχυαν το φορτίο έκρηξης φωτιάς. Παράλληλα, ο μετατροπέας έλξης περιβάλλεται από ψυκτικό υγρό το οποίο δεν είναι επικίνδυνο καθώς δεν είναι εύφλεκτο. Ωστόσο, κάτω από ακραίες συνθήκες θερμότητας είναι δυνατόν να παραχθούν τοξικές ουσίες, όπως φθοριούχο υδρογόνο. Μπορούν, επίσης, σε περίπτωση επαφής με μέταλλα να παράγουν εύφλεκτο και εκρηκτικό αέριο υδρογόνο, το οποίο θα μπορούσε να προκαλέσει και μία δεύτερη φωτιά, πέρα από την κύρια.
Οι δεξαμενές πεπιεσμένου αέρα
Συνεχίζοντας, το «Βήμα» αναφέρει πως υπάρχουν και οι δεξαμενές πεπιεσμένου αέρα, συνολικής χωρητικότητας 1.600 λίτρων, ο οποίος λειτουργεί σαν «αεροζόλ» σε περίπτωση έκρηξης, επιτείνοντας την και τροφοδοτώντας την φωτιά με οξυγόνο υπό υψηλή πίεση. Στα συντρίμμια της επιβατικής αμαξοστοιχίας δεν βρέθηκαν αυτές οι δεξαμενές άρα δεν μπορεί να είναι γνωστή η συμβολή τους στην επέκταση της φωτιάς.
Παράλληλα, μπαταρίες υπήρχαν και στα βαγόνια, ένα κιβώτιο ανά βαγόνι, 104,4 λίτρα ηλεκτρολύτη με την ίδια συμπεριφορά όπως οι μπαταρίες μηχανής. Ο ηλεκτρολύτης αυτός είναι επικίνδυνος κατά την επαφή του με το δέρμα ή τα μάτια. Προκαλεί μόνιμο τραυματισμό και βλάβη. Πυροσβέστες ανέφεραν την ύπαρξη επικίνδυνων υγρών σε ένα από τα βαγόνια που οφείλεται στον διάχυτο ηλεκτρολύτη της μπαταρίας που αναμείχθηκε με τα νερά της πυρόσβεσης.
Εύφλεκτο και εκρηκτικό θα μπορούσε όμως να είναι και το ψυκτικό υγρό των κλιματιστικών υπό αυτές τις ακραίες συνθήκες. Ωστόσο, τα κλιματιστικά δεν βρέθηκαν στα βαγόνια που καταστράφηκαν οπότε δεν είναι βέβαιη η συμβολή τους στην πυρκαγιά.
Επιπλέον, τα δύο τρένα χτυπήθηκαν από 25.000 βολτ ηλεκτρικής ενέργειας επειδή η ασφάλεια στον κοντινότερο υπόσταθμο της ΔΕΗ δεν έπεσε όπως θα έπρεπε. Επομένως, οι εκρήξεις που ακολούθησαν της πρώτης για τα επόμενα 10 δευτερόλεπτα ίσως να οφείλονται σε όλους αυτούς τους παράγοντες.
Αν ισχύουν όμως όλα τα παραπάνω, υπόλογοι θα πρέπει να βρεθούν τόσο οι κατασκευάστριες εταιρείες, οι ρυθμιστικές αρχές αλλά και η ίδια η κυβέρνηση αναφορικά με τα δομικά χαρακτηριστικά των μηχανών και τις προδιαγραφές ασφάλειας για τους επιβάτες.
