Πολλαπλά είναι τα χτυπήματα που δέχεται ο Κυριάκος Μητσοτάκης το τελευταίο διάστημα με βολές από κάθε κατεύθυνση.
Από τα αριστέρα, δεξιά, ακόμα και από το εσωτερικό του ίδιου του κόμματος, ο πρωθυπουργός έχει να αντιμετωπίσει εχθρούς, οι οποίοι, όπως θεωρεί το Μαξίμου, βάλλουν το έργο της κυβέρνησης και παρεμποδίζουν τις επόμενες κινήσεις της.
Πανηγυρίζει ο Μητσοτάκης με τα τερτίπια Κασσελάκη
Όσον αφορά τον ΣΥΡΙΖΑ, το άλλοτε κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν αποτελεί φόβητρο αυτή την περίοδο. Η Προεδρία Κασσελάκη φρόντισε να απαλλάξει τον Μητσοτάκη από τον πονοκέφαλο ενός ισχυρού κόμματος στην κεντροαριστερά, ενώ η διαρκής περιδίνηση που προκαλεί η συζήτηση για το σχέδιο Κασσελάκη να εξαϋλώσει τον ΣΥΡΙΖΑ και έπειτα να κάνει δικό του κόμμα ανακουφίζει το επιτελείο του Μαξίμου.
Το ΠΑΣΟΚ της επόμενης μέρας
Μετά την ολοκλήρωση των εσωκομματικών εκλογών στο ΠΑΣΟΚ, οι οποίες χαρακτηρίστηκαν από πολιτικό ήθος και ενότητα, το Μαξίμου έχει καταλάβει πολύ καλά πως το κόμμα θα αναλάβει να σηκώσει όλο το βάρος της αντιπολίτευσης, αφού η κατάσταση στον ΣΥΡΙΖΑ ολοένα και χειροτερεύει.
Ο πρωθυπουργός και οι στενοί του συνεργάτες έχουν ήδη αποφασίσει τον τρόπο που θα αντιμετωπίσουν τον Νίκο Ανδρουλάκη, του οποίου μοναδικός στόχος μετά την επανεκλογή του είναι διέυρυνση του ΠΑΣΟΚ και η διεκδίκηση της πρωθυπουργίας.
Βελόπουλος – Λατινοπούλου οι μεγαλύτεροι «πονοκέφαλοι» του Μητσοτάκη
Ο μεγαλύτερος πονοκέφαλος για τον Κυριάκο Μητσοτάκη, όμως, έρχεται από τα δεξιά. Στο Μαξίμου έχουν καταλάβει πως γίνεται μια απόπειρα διάβρωσης της παραδοσιακής βάσης της ΝΔ από τα μικρά κόμματα δεξιότερα της.
Θεωρείται από το Μαξίμου πως τα κόμματα δεξιότερα της, σε αντίθεση μ’ αυτά εκ των αριστερών, έχουν την δυνατότητα να προκαλέσουν έγερση της ελληνικής κοινωνίας και να αντιδράσουν για τα προβλήματα της καθημερινότητας.
Τα δεξιότερα κόμματα με χρήση ακραίας ρητοτικής είναι ικανά να πείσουν τους ταλαιπωρημένους και καταπιεσμένους πολίτες να εξεγερθούν και να οδηγήσουν σε ακραίες αντιδράσεις.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το πρόσφατο περιστατικό στα Σεπόλια, με τα επεισόδια που σημειώθηκαν σε δομή φιλοοξενία ανήλικων μεταναστών, στο οποίο μάλιστα πρωτοστάτησε πρώην μέλος της Χρυσής Αυγής.
Οι πολιτικοί αναλυτές εκτιμούν πως η κυβέρνηση θα συνεχίσει να δέχεται τις έντονες δεξιές πιέσεις αλλά όχι με την μορφή αντιδράσεων και ερωτήσεων από βουλευτές για θέματα που απασχολούν την κοινωνία.
Αυτό που θα αποτελέσει μεγαλύτερο πρόβλημα για το Μαξίμου είναι όλες οι θεωρίες συνομωσίας που διαρρέουν οι Κυριάκος Βελόπουλος και Αφροδίτη Λατινοπούλου, με τον Δημήτρη Νατσιό της «Νίκης» να είναι μέρος αυτού του ακροδεξιού τόξου, αν και σε μικρότερο βαθμό.
Το Μαξίμου μέχρι στιγμής, είχε αρκεστεί στην απαξίωση των συγκεκριμένων κομμάτων. Βλέποντας όμως, πως αυτές οι θεωρίες συνωμοσίας βρίσκουν ακροατήριο και τα ποσοστά των κομμάτων αυτά όλο και αυξάνονται στις δημοσκοπήσεις, κατανοεί πως πρέπει να δράσει άμεσα και πιο αποτελεσματικά.
Έτσι, η κυβέρνηση ξεκίνησε να απαντά και να αποδοκιμάζει ανοιχτά σε όσα λέγονται από τα κόμματα δεξιότερα της ΝΔ. Οι αναλυτές επισημαίνουν πως επιλέχθηκε η συγκεκριμένη τακτική καθώς η ελληνική κοινωνία τα προηγούμενα χρόνια εγκατέλειψε αρχές και αξίες που την καθιστούσαν συνεκτική και οργανωμένη, έχασε τις πειθαρχίες που καθοδηγούσαν τη συμπεριφορά της και μαζί αρνήθηκε σε πλήθος δραστηριοτήτων τις έννοιες της ιεραρχίας και της συμμόρφωσης απέναντι στους νόμους.
«Όταν οι δάσκαλοι και οι καθηγητές χάνουν τον έλεγχο των τάξεων στα σχολεία της χώρας προφανώς υποχωρεί και η εκπαιδευτική διαδικασία» υπογραμμίζει ένας εκ των συνομιλητών του κ. Μητσοτάκη.
Η γνώμη που κυριαρχεί γενικά στην κυβέρνηση είναι ότι η ελληνική κοινωνία πάσχει και χρειάζεται γενναίες πολιτικές συνολικής ανασύνταξης. Δεν ξέρουμε όμως κατά πόσο πραγματικά θα αντιμετωπίσει τις κοινωνικές ανάγκες και δεν θα εξελιχθεί σε μια τυπική συντηρητική στροφή προς αντιμετώπιση των πολλαπλών πιέσεων που δέχεται η κυβέρνηση από τον κύκλο της λαϊκιστικής εθνικιστικής Ακροδεξιάς.
«Διαίρει και βασίλευε»
Μία είναι η τακτική που θα ακολουθήσει το Μαξίμου, ώστε να αντιμετωπίσει με επιτυχία τις φωνές εκ των δεξιών και συνοψίζεται σε μία μόνο φράση: «Διαίρει και βασίλευε».
Είναι γνωστό πως ο Κυριάκος Βελόπουλος και η Αφροδίτη Λατινοπούλου δεν έχουν και τις καλύτερες σχέσεις. Τα μέλη των δύο κομμάτων πραγματικά «σκοτώνονται» στα μεσα κοινωνικής δικτύωσης και οι αλληλοκατηγορίες για τους δύο προέδρους πάνε και έρχονται, μερικές φορές και πέρα από τα όρια της λογικής. Αλλά όπως τονίστηκε και παραπάνω, τα δύο κόμματα λατρεύουν τις θεωρίες συνωμοσίας και αυτό βγαίνει προς τα έξω.
Για να αντιμετωπίσει το Μαξίμου την αστήρικτη επιχειρηματολογία αυτών των κομμάτων, η οποία τους κερδίζει συνεχώς ψηφοφόρους αποφάσισε να ανεβάσει τους τόνους της αντιπαράθεσης και να μην αφήνει τίποτα αναπάντητο για ζητήματα που τέθηκαν όπως η εξωτερική πολιτική, το μεταναστευτικό και η ασφάλεια του πολίτη, τα οποία ανέκαθεν αποτελούσαν προνομιακά πεδία της ΝΔ.
Ο στόχος της κυβέρνησης
Με δύο διαφορετικούς τρόπους μπορεί να ερμηνευτεί η απόφαση του Παύλου Μαρινάκη να απαντήσει απευθείας στις κατηγορίες της Αφροδίτης Λατινοπούλου.
Η πρώτη ερμηνεία αφορά το γεγονός πως η κυβέρνηση έχει ενοχληθεί έντονα από την προσπάθεια της κ. Λατινοπούλου να «ψαρέψει» τους δυσαρεστημένους δεξιότερους ψηφοφόρους της ΝΔ αλλά και τα μικρομεσαία στελέχη της που διαφωνούν με την πολιτική της.
Στόχος των πυρών που εξαπέλυσε ο κ. Μαρινάκης δεν ήταν άλλος από την απαξίωση της κ. Λατινοπούλου στα μάτια ψηφοφόρων και στελεχών του κόμματος, παρουσιάζοντας την ως διακινήτρια fake news και θεωριών συνομωσίας.
Σημαντικό χτύπημα κάτω από την ζώνη για την κ. Λατινοπούλου, ήταν επίσης το γεγονός, πως ο Παύλος Μαρινάκης έκανε γνωστό ότι η ίδια και το κόμμα της δεν εντάχθηκαν στο ΕΛΚ που αποτελεί το ευρωπαϊκό κόμμα όπου στεγάζονται όλα τα κόμματα της λαϊκής δεξιάς στην Ευρώπη, αλλά στα ακραία με επικεφαλής τον Όρμπαν.
Η δεύτερη ερμηνεία θέλει τον κ. Μαρινάκη να επιτίθεται προσωπικά στην κ. Λατινοπούλου ώστε να εκνευριστεί ο Κυριάκος Βελόπουλος και να νιώσει πως χάνει τη δόξα του και τα πρωτεία στην ακροδεξιά.
Εκεί γίνεται πιο εύκολα αντιληπτό το σχέδιο της κυβέρνησης «διαίρει και βασίλευε» καθώς στοχεύει να ξεκινήσει έναν πόλεμο μεταξύ των δύο κομμμάτων.
Μ’ αυτό τον τρόπο η κυβέρνηση, όχι μόνο σβήνει κάθε πιθανότητα τα δύο ακροδεξιά κόμματα να συμπορευτούν αλλά βάζει και τους «γαλάζιους» βουλευτές και ψηφόφορους που μπορεί να σύγκλιναν ιδεολογικά μ’ αυτά να σκεφτούν «που πάμε να μπλέξουμε, μία χαρά είμαστε στο κόμμα μας».
Η καλύτερη απάντηση, όμως, όπως ισχυρίζονται μερικοί, θα ήταν η αντιμετώπιση των προβλημάτων της καθημερινότητας. Μέχρι να γίνει όμως, αυτό η πίεση των ακροδεξιών κομμάτων προς την ΝΔ θα συνεχίσει να είναι αφόρητη.
