«Δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα, προσμένουμε ίσως κάποιο θάμα»: Οι στίχοι του Βάρναλη περιγράφουν την κατάσταση στο εσωτερικό της κυβερνητικής παράταξης, όπου υπουργοί, βουλευτές και στελέχη της Ν.Δ. έχουν εναποθέσει τις ελπίδες τους για ανάκαμψη σε κάποιο θαύμα και εν τω μεταξύ παρακολουθούν την κυβέρνηση να αποτυγχάνει σε όλους τους βασικούς τομείς της πολιτικής και να αυτοδιασύρεται στο θέμα των Τεμπών.
το κύμα των δημοσκοπήσεων που είδε πρόσφατα το φως της δημοσιότητας έδειξε ότι η επικοινωνιακή αντεπίθεση της κυβέρνησης με όλο το πολιτικό και μιντιακό οπλοστάσιό της μόνο πενιχρά αποτελέσματα είχε.
Οι δύο μεγάλες εταιρείες, η ΜRB και η Metron Analysis, δείχνουν τη Ν.Δ. καθηλωμένη στην πρόταση ψήφου στο 20,4% και 20,9% αντίστοιχα. Βάσιμα μπορεί να υποθέσει κανείς ότι τα πραγματικά της ποσοστά είναι κάτω από το ψυχολογικό όριο του 20%. Δημοσκόπος έλεγε σε εμπιστευτική συνομιλία του ότι πλέον βρίσκουν παρόμοια στοιχεία με τον ΣΥΡΙΖΑ την περίοδο 2019-2023, τα οποία έχουν επιφυλάξεις να παρουσιάσουν. Όλες οι δημοσκοπικές εταιρείες για να σώσουν τις εντυπώσεις και να συνεχίσουν να αντλούν ποικίλες χρηματοδοτήσεις από το σύστημα Μητσοτάκη καταφεύγουν στην εκτίμηση εκλογικού αποτελέσματος προκειμένου να εμφανίσουν τη Ν.Δ. να κινείται πάνω από το 25% – που είναι το όριο για να πάρει το μπόνους του πρώτου κόμματος. Έχει ενδιαφέρον ότι οι καλές εταιρείες και τα ΜΜΕ επιμένουν να ξεκινούν την παρουσίαση από την εκτίμηση ψήφου, που είναι αυθαίρετη και αμφιβόλου αξιοπιστίας. Αν η εκτίμηση ψήφου ήταν βάσιμη, τότε στις ευρωεκλογές του 2024 η Ν.Δ. θα είχε πάρει 33%-35% και όχι 28,3%.
Ξανά η ακρίβεια
Εν τω μεταξύ η κυβέρνηση καταρρέει: Αφού κεφαλαιοποιήθηκε η φθορά από τα Τέμπη, το ενδιαφέρον των πολιτών επιστρέφει στην οικονομία και στο βασικό ζήτημα της ακρίβειας -πρώτο στην αξιολόγηση των προβλημάτων-, με τις αρνητικές γνώμες για την κυβέρνηση να κυμαίνονται σταθερά από το 60% έως το 70%. Και ακολουθεί το θέμα της Υγείας, όσο γίνονται πλέον αισθητές στο κοινωνικό σώμα οι συνέπειες της απορρύθμισης που ακολουθεί με συνέπεια η κυβέρνηση στα έξι χρόνια της. Αλλά ακόμη και στο θέμα των Τεμπών, σύμφωνα με την ΜRB το 79% αξιολογεί αρνητικά την κυβέρνηση και μόνο ένα 6% έχει μεταστρέψει την άποψή του μετά την αντεπίθεση του Μαξίμου. Σταθερά σε ποσοστά άνω του 60% είναι η συνολικά αρνητική αξιολόγηση της κυβέρνησης αλλά και του Κυριάκου Μητσοτάκη, τον οποίο στην καταλληλόλητα ξεπερνά πλέον ο «κανένας».
Το πρόβλημα του ΠΑΣΟΚ
Το μεγαλύτερο πρόβλημα έχει το ΠΑΣΟΚ, που μέσα σε λιγότερο από έξι μήνες είδε τα ποσοστά του από το 17% και την προοπτική κυβέρνησης, να κατεβαίνουν στο όριο του 10%. Ο Νίκος Ανδρουλάκης πληρώνει τη συναινετική αντιπολίτευση στον Κυριάκο Μητσοτάκη και τα στελέχη που τον τραβούν από το «δεξί πέτο», καθώς και τη συνεπή υπονόμευση της συνεργασίας των προοδευτικών δυνάμεων. Η στρατηγική της αυτόνομης πορείας δεν εξασφαλίζει προοπτική κυβέρνησης και στερεί τη δυναμική συνολικά από τον χώρο της Κεντροαριστεράς. Όμως και η στρατηγική της συνεργασίας έχει τάιμινγκ και οι πολίτες είναι ανυπόμονοι, όπως δείχνουν οι συχνές αλλαγές γνώμης. Η μεγάλη κερδισμένη είναι η Ζωή Κωνσταντοπούλου, που κεφαλαιοποιεί τα κέρδη των Τεμπών και την εντύπωση «αντισυστημικότητας», αν και είναι δύσκολο για ένα προσωποπαγές κόμμα, δίχως πρόγραμμα, δομή και στελέχωση να διατηρήσει τα υψηλά ποσοστά που του δίνουν οι δημοσκοπήσεις.
Θα τους πάρει μαζί του
Είναι σαφές πλέον ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης κινείται στον δρόμο που έχει χαράξει παρά τη δημοσκοπική του καθίζηση και συμπεριφέρεται ωσάν να είναι ακόμη κυρίαρχος, συμπαρασύροντας στην αποδρομή του το σύνολο της Ν.Δ.
Στην οικονομία επικαλείται τα εύσημα του ΔΝΤ για τα ματωμένα πλεονάσματα, γυρίζοντας στο 2019, και υπόσχεται ότι θα μοιράσει το μέρισμα της ανάπτυξης. Στην εξωτερική πολιτική, όπως ανέφερε και ο Χρήστος Ροζάκης, καμία κίνηση στο Αιγαίο δεν γίνεται δίχως την έγκριση της Τουρκίας.
Μπορεί η αποδοχή του να είναι σε ιστορικά χαμηλά στο εκλογικό σώμα (έχει το 20% σε ένα σώμα 3.500.000 ψηφοφόρων που θεωρητικά μετέχουν στις μετρήσεις), ωστόσο, γνωρίζοντας το παιχνίδι της εξουσίας, ελέγχει όλους τους αρμούς: την κυβέρνηση, την Κοινοβουλευτική Ομάδα της Ν.Δ., τους βασικούς οικονομικούς παράγοντες, τη Δικαιοσύνη -την οποία έχει μετατρέψει σε υποχείριο- και κυρίως το σύστημα των ΜΜΕ, που χειραγωγεί την κοινή γνώμη.
Οι βουλευτές της Ν.Δ. περιορίζονται σε κατάθεση ερωτήσεων προκειμένου να κολακέψουν τις δυσαρεστημένες εκλογικές τους πελατείες. Στην Κοινοβουλευτική Ομάδα για την εκλογή γραμματέα απέφυγαν να πάρουν τον λόγο.
Το πλέον χαρακτηριστικό είναι το θέμα των Τεμπών. Ο πρωθυπουργός πρώτα μίλησε, ως μη όφειλε, για έλαια σιλικόνης. Μετά το πρώτο μεγάλο συλλαλητήριο άλλαξε γραμμή και μίλησε για την πιθανότητα άγνωστου φορτίου. Μετά το δεύτερο συλλαλητήριο ξαναγύρισε στα έλαια σιλικόνης, αφού απαξίωσε τον ΕΟΔΑΣΑΑΜ που ο ίδιος διόρισε και μέχρι πριν από 20 μέρες κράδαινε το πόρισμα του ως «ευαγγέλιο εθνικής αυτογνωσίας». Οι βουλευτές του τον ακολουθούν έχοντας φτάσει στο έσχατο σημείο αναξιοπρέπειας. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο η αλλαγή πρωθυπουργού εν πλω μετατίθεται για αργότερα, αφού οι επίδοξοι δελφίνοι, κυρίως ο Νίκος Δένδιας και ο Κωστής Χατζηδάκης, είναι πλήρως ταυτισμένοι με τον Κυριάκο Μητσοτάκη και προσδοκούν να τους ανοίξει τον δρόμο της πρωθυπουργίας με την οικειοθελή του αποχώρηση.
Ο δε Αντώνης Σαμαράς μετρά και ξαναμετρά αλλά δεν κάνει το βήμα, δεν θέλει να χρεωθεί ότι ρίχνει την κυβέρνηση, πολύ δε περισσότερο αν δεν είναι διασφαλισμένη η διάδοχη κατάσταση.
