Εδώ και μήνες διαφαινόταν η “αμηχανία” και η ψυχρότητα μεταξύ πολλών στελεχών της Νέας Δημοκρατίας. Αρχικά, η διάκριση έμοιαζε να έγκειται κυρίως στην ταμπέλα “Κυβερνητικός” – “κοινοβουλευτικός”. Ωστόσο, ο χρόνος έμελε να δείξει πως οι τομές δεν αντανακλούσαν απλώς τη “ρηχοτητα” μιας ντουζίνας υπουργικών καρεκλών.
Ιδιαίτερα κατόπιν της μεγάλης αποδοκιμασίας στις ευρωεκλογές που φανέρωσαν την φούσκα του 41%, κεντρικά και σημαίνοντα στελέχη της Νέας Δημοκρατίας άρχισαν να κρατούν αποστάσεις από το κυβερνητικό έργο αντιλαμβανόμενοι πως το επικοινωνιακό ρελανς των χρόνων της πανδημίας δεν μπορούσε πλέον να υπερκεράσει προβλήματα και ελλείψεις.
Τα στελέχη αυτά άρχισαν να νιώθουν όλο και πιο “άβολα” στις δημόσιες τοποθετήσεις καθώς έβλεπαν πώς πλέον υπάρχει ένας νέος προσανατολισμός στο κόμμα της Νέας Δημοκρατίας ο οποίος δεν είναι απλώς ευκαιριακός.
Το “αντι-σύριζα” μέτωπο λειτούργησε όλα αυτά τα χρόνια συνθετικά. Ένωσε δυνάμεις του εκσυγχρονιστικού κέντρου, τόσο στη βάση όσο και στην πολιτική και οικονομική – επιχειρηματική ελίτ στην Ελλάδα.
Αυτή η στρατηγική στροφή της Νέας Δημοκρατίας προς νέες ατραπούς, ο εναγκαλισμός με το “Σημιτικό” κέντρο του εκσυγχρονιστικού ΠΑΣΟΚ έμοιαζε λοιπόν ευκαιριακός, “της στιγμής” προκειμένου η Κυβέρνηση, και επακόλουθως και η ΝΔ να διογκωθεί κάτι που επετεύχθη στις εκλογές του 2023.
Η αυλαία στο “Αντι-σύριζα” μέτωπο
Ωστόσο, το 2023, συνέβη και κάτι άλλο. Κατάρρευσε και ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ. Ο Αλέξης Τσίπρας παραιτήθηκε και αποχώρησε από την πολιτική σκηνή, κεντρικά υπουργικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ πέρασαν στην πολιτική αφάνεια “φεύγοντας από το μαντρί” και το κόμμα αυτό εισήλθε σε μια ολίσθηση προς την ρευστοποίηση λόγω των επιλογών του Στέφανου Κασσελάκη και του επιτελείου του.
Έτσι, πλέον το φάντασμα του ΣΥΡΙΖΑ για κάποιους έπαψε να υπάρχει ως πολιτική και οικονομική απειλή. Ωστόσο, πολλά στελέχη της ΝΔ που τόσα χρόνια “κατάπιναν” τον κεντρώο εναγκαλισμό ως αναγκαίο, πλέον δεν έβλεπαν λόγο αυτός να συνεχίσει να υφίσταται.
Πλέον, η ευκαιριακή κάποτε αλλαγή πορείας έγινε τώρα νέος προσανατολισμός στο κόμμα. Με την βάση, τους “λαϊκούς” να πιέζουν τους βουλευτές, τους κυματοθραύστες του κυβερνητικού έργου, η φούσκα έσπασε.
Πλέον μια μεγάλη μερίδα μέσα στη Νέα Δημοκρατία αρνείται να νομιμοποιήσει την κεντρώα μετάβαση του κόμματος και ζητά αλλαγή πορείας σε όλους τους τομείς. Και εδώ εμφανίζεται ο πρώην Πρωθυπουργός, Αντώνης Σαμαράς.
Ο Σαμαράς έχοντας πλέον βρεθεί ηλικιακά στη δύση της ιστορικής του πορείας ένιωσε, μην έχοντας τίποτα να χάσει έχει αναλάβει να εκπροσωπήσει τις φωνές αυτές που καθημερινά γιγαντώνονται.
Που οδηγείται η σύγκρουση και τα “ελληνοτουρκικά“
Η ατζέντα των “εθνικών θεμάτων” είναι πάντα ευαίσθητη για τη βάση της Νέας Δημοκρατίας και είναι ικανή να κινητοποιήσει ρήξεις. Το έχουμε δει πολλάκις ανά δεκαετίες στην Ελλάδα.
Σήμερα, γίνεται μεγάλη συζήτηση για τα την ελληνοτουρκική μοιρασιά στο Αιγαίο. Στο πως δύο γειτονικά κράτη θα μπορέσουν να συνεργαστούν σε οικονομική βάση. Βέβαια, αυτά τα δύο κράτη όντας η Ελλάδα και η Τουρκία, με την επί χρόνια επένδυση της ρήξης στην κοινή γνώμη δεν είναι δυνατόν σήμερα με εύκολο τρόπο να βρουν τρόπους συναίνεσης για τέτοιες κινήσεις που θα νομιμοποιούνται από την πλειοψηφία των πολιτών. Οι εφημερίδες μιλούν για “άνωθεν πιέσεις” από την Ευρωπαϊκή Ένωση ενώ ανοιχτά ο Αντώνης Σαμαράς μίλησε για “μαγειρέματα” στο Αιγαίο.
Συνεπώς, η Νέα Δημοκρατία έχει δύο αγκάθια πλέον, τα οποία θα κρίνουν την ταυτότητα και τον προσανατολισμό που θα διατηρήσει στο παρόν αλλά και στο μέλλον. Ενώ ακόμα, θα κρίνει τη δυνατότητα του Κυριάκου Μητσοτάκη να είναι πρωθυπουργός και αρχηγός του κόμματος.
Με 157 βουλευτές η κυβέρνηση δεν είναι ισχυρή αλλά ιδιαίτερα ευαίσθητη. Αρκούν μόλις 7 για να κάνουν μεγάλη ζημιά. Οι “διαφωνούντες” ιδιαίτερα τώρα που η ρήξη γίνεται πλέον κατανοητή από άλλους, δεν είναι ούτε 7, ούτε 10, ούτε καν μόνο 20.
Οι συσχετισμοί αυτοί θα ασκήσουν πιέσεις στην ηγεσία Μητσοτάκη για ελληνοτουρκικά και Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Διότι αυτά τα δύο θα κρίνουν την ταυτότητα και την πορεία την ΝΔ. Είτε θα επιβεβαιώσουν προς απογοήτευση της λαϊκής βάσης, την κεντρώα στροφή, και το κόμμα και η κυβέρνηση θα απειληθεί με ρήξη, ανατροπή και εκλογή νέου ηγέτη.
Βέβαια, υπάρχει και ο δρόμος του συμβιβασμού. Να τα βρουν οι δύο πλευρές, να αλλάξουν την πορεία του κόμματος στρέφοντας την πλώρη προς τα δεξιά προς ανακούφιση της βάσης. Όμως, μου μοιάζει δύσκολο ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ιδεολογικά αλλά και πρακτικά να μπορέσει να διαδραματίσει και να υποστήριξη τον ρολο αυτό. Οι εξελίξεις είναι μπροστά και το δίλημμα της ΝΔ σύντομα θα πρέπει να λυθεί.
